ingat lagi ke masa interview dulu, bila ditanya dek tuan penemuduga - mengapa pilih profesion sebagai GURU? apa anda jawab?
- mungkin jawapan :
- minat
- kerjaya yang mulia
- kerjaya keluarga (mak saya cikgu, bapak saya pun cikgu)
- dah takde kerja lain
- bla , bla ,...
bila ditanya - sanggupkah jika ditugaskan ke mana-mana, ke Sabah,Sarawak, ke pedalaman?
- Sanggup
- kat mana pun saya terima, asalkan boleh berbakti kepada negara
tapi selepas dah rasa lama berkhidmat , bila ditanya - boleh tak saya mintak tolong cikgu untuk bantu saya urus bla, bla ...
- ooiih! tak boleh. saya dah buat bahagian saya, cari cikgu lain la (walaupun
sebenarnya bahagian yg dibuat tu pun tak habis, orang lain lak kena betulkan)
- saya ada banyak kerja lagi, budak-budak nak SPM (macamla orang lain takde keje,
macamla saya ni datang sekolah melepak je)
kenapa boleh jadi macam tu? kalau rasa dah tak boleh nak tolong sesama rakan, dah tak boleh nak menyumbang khidmat dan bantuan, apalah gunanya.
ikhlas ke buat kerja selama nie?
kalau rasa kerja kita (tak kisahlah apapun profesion kita - guru ke , doktor ke , hatta penoreh getah sekalipun) tak mendatangkan keseronokan/kepuasan (dah tak rasa keseronokan bekerja) , tu tanda kena cepat2 mohon pencen awal - kalau tak buat tambah dosa je, yelah , dah tak ikhlas bekerja
banyak mana pun kerja kita, kalau kita ikhlas, takkan rasa terbeban, betul tak?
